Ο Θοδωρής Αθερίδης τα πηγαίνει πολύ καλά με τις γυναίκες.
Ο ηθοποιός γνωρίζει καλά τον τρόπο που σκέφτονται και λειτουργούν αφού μεγάλωσε μέσα σε γυναίκες. Όταν γράφει ένα έργο οι πρώτες που το βλέπουν είναι η κόρη του, η μητέρα της και η Σμαράγδα Καρύδη. «Προτού το τελειώσω, τους δείχνω τι γράφω. Μου λένε τι δεν καταλαβαίνουν και αυτό με βοηθάει. Η πιο ελεεινή στην κριτική της είναι η κόρη μου, με την έννοια ότι είναι και η πιο direct.
Μεγάλωσα σε μοδιστράδικο, η μαμά μου είχε μαγαζί στη Θεσσαλονίκη και κάτω από αυτό ήταν ένα ημιυπόγειο όπου ράβονταν τα ρούχα. Εκεί βρίσκονταν έξι-επτά μοδίστρες και κοπτοραπτούδες. Ήταν ένας κόσμος γυναικών κι ένιωθα πάντα οικεία. Δεν τις φοβάμαι τις γυναίκες, δεν είμαι μισογύνης. Ξέρω πώς σκέφτονται. Από την άλλη, είχα τους φίλους μου και τις αλητείες μας κι έβλεπα τη σύγκρουση που υπάρχει ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια, τις παρεξηγήσεις που γίνονταν − παρεξηγήσεις που εγώ καταλάβαινα, επειδή ακριβώς είχα μεγαλώσει με γυναίκες, ενώ οι φίλοι μου όχι. Με αγαπάνε οι γυναίκες, γιατί τις αγαπάω κι εγώ και δεν τους φέρομαι άσχημα.
Δεν ξέρω, όμως, να τελειώνω μια σχέση και αυτό μου το χρεώνουν» εξήγησε και συνέχισε: «Θέλω οι άνθρωποι να με θέλουν. Δεν θα μπορούσα να είμαι “βιαστής”. Για να προσεγγίσω ερωτικά μια γυναίκα, πρέπει να με ποθεί. Αν δεν με ποθεί, ξενερώνω. Δεν την ποθώ κι εγώ. Θέλω να την κάνω να με ποθήσει, ανοίγω τα φτερά μου σαν τα παγώνια, αλλά αυτό είναι ερωτικό κάλεσμα. Δεν είμαι χειριστικός. Αν δεν τα καταφέρω, παύει να με ενδιαφέρει. Δεν με αφορά η βία. Είμαι καλομεγαλωμένος από τη μάνα μου. Με μεγάλωσε σαν πασά και με έκανε να πιστεύω ότι αξίζω να έχω αυτοπεποίθηση και να αισθάνομαι επίκεντρο όσον αφορά τις γυναίκες. Όπου ένιωθα καχυποψία, δυσπιστία, υποτίμηση, είχα φύγει χωρίς να το καταλάβουν. Δεν άφησα κανέναν να χαρεί πάνω από το πτώμα μου. Είχα φύγει πριν με σκοτώσουν»