“Οι εκπρόσωποι του λεγόμενου «ασθενούς φύλου» έχουν εξελιχθεί στο πέρασμα των χρόνων κατά τέτοιο τρόπο ώστε να «επιζητούν τη συντροφιά αντρών μεγαλύτερης ηλικίας“
Το ερώτημα γιατί κάποιες νεαρές γυναίκες επιλέγουν να συνάψουν δεσμό με άντρες αρκετά μεγαλύτερης ηλικίας από αυτές έχει απασχολήσει την επιστήμη της ψυχολογίας για δεκαετίες. Σύμφωνα με την επικρατούσα αντίληψη, οι γυναίκες που επιλέγουν ως σύντροφο έναν άντρα αρκετά μεγαλύτερης ηλικίας, κατά την παιδική τους ηλικία αντιμετώπιζαν προβλήματα στη σχέση που είχαν με τον πατέρα τους -γεγονός που, θεωρητικά τουλάχιστον, τις «σπρώχνει» να κάνουν σχέση με κάποιον άντρα που θα τον υποκαταστήσει.
Ωστόσο, μπορεί όντως μια γυναίκα να «τα μπλέξει» με έναν άντρα μεγαλύτερης ηλικίας μόνο και μόνο επειδή είχε προβληματική σχέση με τον πατέρα της σε μικρή ηλικία; Με βάση τα συμπεράσματα μιας νέας έρευνας που δημοσιεύτηκε από την Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση (American Psychological Association),η απάντηση είναι ξεκάθαρα «όχι»…
Για τις ανάγκες της μελέτης αυτής, οι ερευνητές εστίασαν την προσοχή τους σε δύο ομάδες νεαρών γυναικών: Η πρώτη εξ αυτών αποτελείτο από αυτές που διατηρούσαν δεσμό με άντρες ιδίας ηλικίας, ενώ η δεύτερη από εκείνες που είχαν σχέση με άντρες που ήταν τουλάχιστον μια δεκαετία μεγαλύτεροί τους.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας λοιπόν, το 74% των γυναικών που είχαν επιλέξει έναν άντρα μεγαλύτερης ηλικίας για σύντροφό τους δήλωσαν ότι τον ένιωθαν «ιδιαίτερα κοντά τους»αλλά και «μεγάλη έλξη» γι’ αυτόν -ποσοστό που διέφερε ελάχιστα από το αντίστοιχο των γυναικών που διατηρούσαν δεσμό με κάποιο συνομήλικό τους.
Το γεγονός αυτό δε φάνηκε να προξενεί ιδιαίτερη έκπληξη στους ερευνητές, οι οποίοι θεωρούσαν περίπου δεδομένο ότι οι εκπρόσωποι του λεγόμενου «ασθενούς φύλου» έχουν εξελιχθεί στο πέρασμα των χρόνων κατά τέτοιο τρόπο ώστε να «επιζητούν τη συντροφιά αντρών μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να συνάπτουν δεσμό με νεότερες γυναίκες», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ένας εκ των συντακτών της μελέτης, ψυχολόγος Darren M. Fowler.
Ωστόσο, αν η επιλογή συντρόφων μεγαλύτερης ηλικίας από μερίδα του γυναικείου πληθυσμού θεωρείται (και είναι) κάτι το εντελώς φυσιολογικό, τότε για ποιο λόγο οι κυρίες που κάνουν τη συγκεκριμένη επιλογή στην προσωπική τους ζωή καταλήγουν να στιγματίζονται αρνητικά;
Προς το παρόν, το εν λόγω ερώτημα έχει απαντηθεί μόνο με εικασίες. Φερ’ ειπείν, αν μια γυναίκα ανακαλύψει ότι μια άλλη γυναίκα κατάφερε να «καπαρώσει» τον άντρα που είχε βάλει η ίδια στο μάτι, η «νικήτρια» είθισται να χαρακτηρίζεται από «τσούλα» μέχρι «π@#%@^α». Επιπλέον, αν ένας νέος άντρας «χάσει» από έναν αντίζηλο μεγαλύτερης ηλικίας τη γυναίκα που τον ενδιαφέρει, είναι πολύ πιο εύκολο (και, φευ, ανώδυνο) για τον ίδιο να θεωρήσει ότι η απόρριψή του οφείλεται στα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η «λεγάμενη» παρά στο ότι ο ίδιος δεν καλύπτει κάποιες βασικές ανάγκες της ίδιας…
Όλα αυτά, βέβαια, δε σημαίνουν ότι δεν υπάρχουν γυναίκες που γουστάρουν τους άντρες μεγαλύτερης ηλικίας μόνο και μόνο για να «γιατρέψουν» τις πληγές που τους έχει αφήσει η προβληματική σχέση που είχαν με τον πατέρα τους κατά την παιδική τους ηλικία. Όμως, ακόμη κι αν ισχύει κάτι τέτοιο, τελικά πόσο δίκαιο είναι να «κατηγορούμε» έναν άνθρωπο για μια συμπεριφορά του που έχει τις ρίζες του στη συμπεριφορά ενός εκ των δύο γονιών του κατά την πιο «ευαίσθητη» περίοδο της ζωής του;
Για σκέψου το λιγάκι…